Καλπαδάκης Μάνος

ΜΕΛΟΣ

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου 1936. Γυμνασιακές σπουδές στο Λεόντειο Λύκειο. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γλώσσες: γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά. Στις 26/01/1963 εισήλθε στην Διπλωματική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών. Από τα 35 χρόνια υπηρεσίας στο ΥΠΕΞ τα 10 υπηρέτησε στην Κεντρική Υπηρεσία (Δ/σεις Βαλκανικών, Ευρωπαϊκών, Αμερικανικών Υποθέσεων και ΝΑΤΟ) και τα 25 σε Αρχές του εξωτερικού στις εξής θέσεις: Πρόξενος Αδριανούπολης στην Τουρκία, Πρόξενος Νέας Υόρκης, Α΄ Γραμματέας Πρεσβείας Ουάσιγκτων, Α΄ Σύμβουλος Πρεσβείας Βρυξελλών, Πρέσβυς στην Σαουδική Αραβία (παράλληλα Ομάν και Υεμένη), στην Ουγγαρία και στην Σουηδία (παράλληλα στην Λιθουανία και Λεττονία). Μετέσχε της Ελληνικής Αντ/πείας ΟΗΕ και των Διασκέψεων Δικαίου Θαλάσσης καθώς και άλλων. Το 1998 συνταξιοδοτήθηκε με τον τίτλο του Πρέσβεως επί τιμή. Τα έτη 1998-2001 ανακλήθηκε στην Υπηρεσία και επανυπηρέτησε ως μέλος του Συμβουλίου Επιθεωρητών του ΥΠΕΞ. Έχει τιμηθεί (εκτός από τα ξένα παράσημα) με το παράσημο του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Φοίνικος. Είναι έγγαμος με δύο γιούς. Λογοτεχνική δραστηριότητα Πολλά χρονογραφήματα και άλλα κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε Ελληνικά έντυπα και έντυπα της Νέας Υόρκης. Στις διάφορες θέσεις του εξωτερικού όπου υπηρέτησε, οργάνωσε ή συνδιοργάνωσε και μετέσχε σε πολλές λογοτεχνικές εκδηλώσεις, όπως ομιλία του στο Μορφωτικό Σύλλογο Νέας Υόρκης με θέμα “Τάσεις και προσανατολισμοί στο σύγχρονο Ελληνικό μυθιστόρημα”. Τα έργα του είναι σύντομα πεζά διότι αισθάνεται ότι σε αυτή την μορφή μεταδίδεται συμπυκνωμένα στον αναγνώστη το αισθητικό, συναισθηματικό και πνευματικό μήνυμα του συγγραφέα. Ειδικότερα χαρακτηριστικά των έργων του (κυρίως με βάση κρίσεις διανοουμένων αναγνωστών του) είναι τα εξής: Δανεικά Τοπία (65 πεζά, 1988) και Στις ίδιες ράγες (54 πεζά, 1993) Ένας χαλαρός αφηγηματικός πυρήνας πλαισιώνεται από μια σειρά εναλλασσόμενων στοχασμών με ανθρώπινη αλλά και συχνά πολιτική και κοινωνική κριτική διάθεση. Τοπία της εσωτερικής και εξωτερικής πραγματικότητας τείνουν να προβάλουν με μειδίαμα και με τελική στροφή στον κεντρικό πυρήνα της ψυχής τις αντιφάσεις της ανθρώπινης προσωπικότητας και επικαιρότητας. Φώτα Ομίχλης (26 πεζά, 2012) Πιο ρεαλιστικής μορφής και δράσης από εκείνη των δύο προηγουμένων με κύρια θέματα τα αιώνια της ζωής. Η ελευθερία του ατόμου που αναδύεται από τα ενδότερα βάθη του εαυτού του. Ο έρωτας και ο θάνατος που τα μυστήριά τους αναβλύζουν από κοινά, καθημερινά γεγονότα. Ο πόθος φυγής από την πραγματικότητα. Ήρωες των κειμένων απλοί άνθρωποι σε αποσπάσματα ζωής που αν και φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους αφήνουν να διαφανή ο βαθύτερος συνειρμός τους. Ήρωες που ξεσκεπάζουν το εσωτερικό τοπίο τους με τρόπο ώστε να εμπνέουν τον αναγνώστη να αναζητήσει ίσως το δικό του τοπίο και τις απαντήσεις του σε δικά του ερωτήματα.