Skip to main content

Τα μέλη μας γράφουν

Παιδικό βιβλίο, ένα θέμα καθόλου παιδικό

της Κωνσταντίνας Τασσοπούλου

Η συγγραφέας Κωνσταντίνα Τασσοπούλου στην συνάντηση της Δευτέρας 22ας Απριλίου άνοιξε συζήτηση και έθεσε ερωτήματα σχετικά με το τι είναι και τι δεν είναι το παιδικό βιβλίο, ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί να γράψει ένα παιδικό βιβλίο.

Ένα Καλοκαίρι

της Κωνσταντίνας Τασσοπούλου

Μέσα του ’80, μέσα του Καλοκαιριού, μέσα της βδομάδας. Όχι Σαββατοκύριακο, σίγουρα. Κάποιος αναρωτιέται τι μέρα είναι και, δεν ξέρω να απαντήσω. Τρίτη ή Τετάρτη; Μήπως Πέμπτη; Είχα χάσει τις μέρες. Ο χρόνος είχε γίνει στο μυαλό μου ένα Καλοκαίρι ενιαίο, που δεν είχε λόγο να χωρίζεται. Γιατί να χωριστεί; Όλα όσα το αποτελούσαν ήταν εκεί και ήταν ένα.

Ανυπόφορα στιγμιότυπα ανάλογης εποχής

Διήγημα του Κώστα Λιάκου

Το πρωινό εκείνο στον χώρο μέσα της καφετέριας η φυσιογνωμία του ηλικιωμένου της διπλανής παρέας, έδινε την εντύπωση ανθρώπου προσαρμοσμένου στα πλαίσια του σημερινού - λυσσαλέα - κατασκευασμένου "γίγνεσθαι". 

Η τραγωδία του 1922 και η λογοτεχνική κριτική του Βασιλείου Λαούρδα

Απόσπασμα ομιλίας του Σ. Α. Γεωργίου στην Εθνική Εταιρεία των Ελλήνων Λογοτεχνών τον Ιανουάριο του 2023.

Τα ιστορικά γεγονότα μνημονεύονται γιατί λειτουργούν - με τα νοούμενα και με τα συμφραζόμενά τους - και ως εφαλτήριο για γόνιμο στοχασμό. Στο πλαίσιο αυτό κι έχοντας ως αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή  είναι αξιοσημείωτη η μνεία στην κριτική του Βασιλείου Σπ. Λαούρδα (1912-1971)* για λογοτεχνικά έργα που συνδέονται με την Τραγωδία του 1922. 

Ο μεταφυσικός πολιτισμός πρόταση δημιουργίας οικολογικής συνείδησης

Σταμάτης Πορτελάνος Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Πρόεδρος Ολυμπιακού Κέντρου Φιλοσοφίας και Παιδείας

Η «αρχή» και το νόημά της – το «Όλον»

Στην ευρωπαϊκή ιστορία και φιλοσοφία οι αρχαίοι Έλληνες συνέλαβαν την ιδέα για την «αρχή των πάντων», για την πρώτη γενεσιουργό αιτία από την οποία δημιουργήθηκαν τα πάντα. Η πρώτη αιτία για τους υλιστές φιλοσόφους έπαιρνε τη μορφή ύλης  και για άλλους την ιδέα.  

Μιλάμε για το θέατρο

Αντουανέττα Στέκα - Ασωνίτου

“Ηθοποιός σημαίνει φώς” έλεγε σε μία εκπομπή του στο ραδιόφωνο ο αξεπέραστος και αξέχαστος ηθοποιός μας Δημήτρης Χορν στα μέσα της δεκαετίας του ‘60. 

Λάβα εθνεγερσίας

ΠΟΠΗ ΜΠΑΛΑΜΩΤΗ - ΣΠΙΤΑ
 Ορφανεμένη απ’ όνειρα, με τον χαλκά στον σβέρκο,
σε κύλισε, Πατρίδα μου, η στρόφιγγα του χρόνου
σε σκοτεινούς λαβύρινθους στυγνής κυριαρχίας.

Iωάννης Συκουτρής (1901-1937)

Ο Μεγάλος Φιλόλογος ο Στοχαστής ο Μύστης

Ως φωτεινό μετέωρο  ο Ιωάννης Συκουτρής κοσμεί το Πάνθεον των κορυ-φαίων και μοναδικών της Ελληνικής Γραμματείας κλασσικών φιλολόγων. Ο Βασίλ. Λεντάκης γράφει ότι « είναι ο μοναδικός   ίσως άγιος της ελληνικής φιλο-λογίας.

Για την ποίηση του Γιώργου Σαραντάρη

ΠΑΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤ.ΦΗΜΗΣ

Επιτυχία σημείωσε η ανά δεύτερη Τετάρτη δίωρη καθιερωμένη συνάντηση των Μελών και φίλων του Λογοτεχνικού Εργαστηρίου Πειραιά (ΛΕΠ) , την Τετάρτη 16 Φεβρ. 2022, στη φιλόξενη αίθουσα της Β’ Κοινότητας Δήμου Πειραιά, που ήταν αφιερωμένη στον ποιητή και φιλόσοφο Γιώργο Σαραντάρη (1908-1941), για τα 80+1 χρόνια από το θάνατό του.

Το απόγευμα της ζωής

Σπύρος Α. Γεωργίου

Ο Χρήστος Μαλεβίτσης (1927-1997) ήταν κορυφαίος στοχαστής, συγγραφέας - δοκιμιογράφος και το πολυσχιδές έργο του αποτελεί τομή στη συνείδηση της εποχής μας. Ο διεισδυτικός στοχαστικός του λόγος, άλλοτε επιβλητικός ή τραγικός, άλλοτε καθοδηγητικός ή παρηγορητικός, αποτυπώνεται σε όλα τα γραπτά του τα οποία αναδεικνύουν την αρτιότητα της ελληνικής γλώσσας και χαρακτηρίζονται από εκφραστική δύναμη και λυρισμό. 

Με υλικά τη Θυσία, την Πίστη, την Ιδέα

Σ. Α. Γεωργίου
Σημείωνε ο Κώστας Δαφνής στο κείμενό του Το νόημα του μεγάλου Αγώνος, (ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ, επιμέλεια Ευάγγελου Μέξη, Αθήνα 1972):
«Κάποτε ρώτησαν τόν Κ. Κανάρη πῶς ἔγινε ἥρωας. Κι’ ὁ Ψαριανός, μέ τή σεμνότητα πού τόν χαρακτήριζε, ἀπάντησε:
-“Νά! Ὅταν ξεκίνησα γιά νά κάψω τή ναυαρχίδα τοῦ Καπουδάν Πασᾶ, εἶπα: Κωνσταντῆ, θά πεθάνης. Έκαμα τό σταυρό μου και τράβηξα ὁλόϊσα. Ἔβαλα τή φωτιά κι’ ἡ τύχη μέ βοήθησε νά γλυτώσω.”

Η ελληνική επανάσταση, γεγονός παγκόσμιας σημασίας

Αντουανέττα Στέκα - Ασωνίτου

“Η Ελλάδα και οι Έλληνες υπήρξαν πράγματι οι πρώτοι· - οι πρωτοπόροι, η εμπροσθοφυλακή άν θέλετε - που ακολούθησαν έναν δρόμο, τον οποίο μέχρι τότε, το 1830, κανένας λαός στον Παλαιό κόσμο της Ευρώπης δεν είχε διαβεί με επιτυχία. Έκτοτε το παράδειγμά τους αποτέλεσε πρότυπο για σχεδόν όλα τα σύγχρονα Ευρωπαϊκά κράτη και πολλά άλλα σε όλο τον κόσμο.”