Skip to main content

Ανυπόφορα στιγμιότυπα ανάλογης εποχής


Διήγημα του Κώστα Λιάκου

Το πρωινό εκείνο στον χώρο μέσα της καφετέριας η φυσιογνωμία του ηλικιωμένου της διπλανής παρέας, έδινε την εντύπωση ανθρώπου προσαρμοσμένου στα πλαίσια του σημερινού - λυσσαλέα - κατασκευασμένου "γίγνεσθαι". 

Τα αφτιά του φαντάζουν με φώτα αυτοκινήτου που εκπέμπουν φωτεινή προειδοποίηση μιας πεισματικά ανυποχώρητης στάσης στην δική του άποψη. Το ελαφρώς πλατύ, τετραγωνισμένο σβέρκο μαζί με το ανάλογο σε σχήμα κεφάλι, θαρρείς και μιλούν... Πώς πρόκειται δηλαδή, για ξεχωριστή περίπτωση αστειότητας με συνέπειες κάθε άλλο παρά ευχάριστες• όπως δυστυχώς, στη δικαιωματική άσκηση εκλογικού δικαιώματος. 
Τα μάτια του, με την φαινομενικά, αγαθή έκφραση, δίνουν κι εδώ την εντύπωση πώς πιστεύει ότι γνώση έχει. Ακόμα και απόσταγμα σοφίας που καμιά δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. 
Προφανώς, στην προκειμένη περίπτωση, παρακάμπτεται η ρήση του Πλάτωνα, "η άποψη είναι προϊόν γνώσεως".
Τι σημασία έχει πια, σ' ένα κόσμο που η ασταμάτητη πορεία του, σχέση καμιά δεν έχει με όποιες λογικές και συναισθηματισμούς παρωχημένους. 
Αυτές τις σκέψεις ενίσχυσαν και τα λεγόμενα του συγκεκριμένου ατόμου. Το στόμα του, φαντάζει κι αυτό, με ηφαίστειο απ' όπου εκτοξεύονται ανελέητες φλόγες εξοργιστικής ηλιθιότητας, που δεν είναι δύσκολο να κάνουν στάχτη όσα απομεινάρια ψυχραιμίας μπορεί να διαθέτουν ελάχιστοι, ξεπερασμένοι...
Όσο περνά η ώρα με τη φλυαρία αδιάκοπη, σού ήρθε στο νου ο τίτλος ενός βιβλίου του Ντοστογιέφσκι, "Ο ηλίθιος". Η παρέα του, ανάλογης ιδιοσυγκρασίας και νοημοσύνης. 
Ο επόμενος, είναι κι αυτός από τούς ανήκοντες στο αναμφισβήτητο σύγχρονο είδος ανθρώπων που ξεχωρίζουν περισσότερο και για την επώδυνη, θορυβώδη παρουσία τους. Τα λεγόμενα του, κυριολεκτικά δηλητηριώδη τόξα απέραντης βλακείας, διανθισμένης με υποτιθέμενη σοφία, μα και πλέρια χυδαιότητα
 
ΙΙ
Από κάποιο σημείο και μετά, ένιωσες τις αντοχές σου να εξασθενούν. Θέλησες να γλιτώσεις από καταστάσεις ανυπολόγιστες, ως προς τις συνέπειες τους, βλέποντας πώς η ηρεμία που ζητάς είναι αδύνατη. Δεν συμβαδίζει με το σημερινό "δημοκρατικό" δικαίωμα μιας μάζας με διαφορετική άποψη. Αποφάσισες λοιπόν να φύγεις, βροντώντας - δίχως να το καταλάβεις - την πόρτα τής καφετέριας. 
Ίσως αυτό, να ήταν και το ξέσπασμα μιας επιθυμίας, που διοχετεύτηκε σε λάθος κατεύθυνση. 
 
ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΑΚΟΣ
Μέλος της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρίας Κορινθίων Συγγραφέων.